Ölürlər axı, 18 yaşlı balalarımız ölürlər...

VÜSAL QARAYEV

Bir gün sizin də qapınız döyülə bilər. Və sülh şəraitində atanızın, övladınızın, ərinizin, qardaşınızın şəhid olduğu xəbərini alarsınız. Tanrı kimsəyə yaşatmasın bu acını...

Bu qədər eqoist olmayın. Məndən keçdi kimə dəyir dəysin. Müharibə istəmirsiniz, gözəl, istəməyək hamımız. Müharibə yoxdur, sülh şəraitidir, anaların ürəyinə od düşmürmü, anaların ciyəri yanmırmı, analar gözü yolda, səksəkədə hər an gələ biləcək qara xəbər gözləmirlərmi, övladlar, "ata, geri dönməlisən", deyib atalarının rəsminə sarılmırlarmı? Bütün ömrümüzü beləmi yaşayaq? Bir az da o əlində şəkil tutan övladları, tabut arxasınca nalə qoparan anaları da düşünün.

Müharibə olmasın, kimsə ölməsin, gözəl. Ölür axı, ölür, 18 yaşlı balalarımız ölürlər. Və bizim torpağımız işğaldadır. Haqqlı olan tərəf bizik. Torpaqlarımı bağşılayaq, budurmu təklifiniz? Çünkü danışıqlarla vermir düşmən torpağı. Müharibə olmasın, gözəl, bəs təklifiniz nədir?

Qoy mən ölüm, mənim həmyaşıdlarım, biz ölək, gedək vuruşaq, öldürək, ölək, biz övladlarımızın çiynində gedək, onlar bizim yox, bu işə son qoyaq, bu problemi balalarımıza miras qoymayaq. Onsuz da problemdən, qayğıdan başqa mirasımız yoxdur. 18 yaşlı balalarımız sülh şəraitində ölməsinlər. Mən ölüm, amma bitsin bu iş...

Vallah mənim əlimdə olsa dünyadakı bütün sərhədləri, dövlətləri, milli, dini, iqri problemləri aradan qaldırardım, bütün münaqişələrə, problemlərə son verərdim, müharibəsiz, qansız bir dünya qurardım... Amma REALLIQ...