Valideyin nisgilli bu xanımın rəhmətlik atasına yazdığı şeiri dinləyəndə çox kövrəldim... Həqiqətən də insan hər yaşda ata-anaya ehtiyac duyur. Eləcə də hələ də atasının xatirələri ilə yaşayan Səbinə Zamanova.

Səbinə xanımın ata nisgilinə hörmət əlaməti olaraq, onun atasının ölümündən sonra yazdığı və öz səsi ilə söylədiyi şeiri təqdim edirəm.

Sayğılarla, Xırdalan şəhər 7 saylı tam orta məktəbin ingilis dili müəllimi Cəsarət Pənahalıyev.

Sənsiz bu dünyada neyliyəcəm mən

/SƏBİNƏ ZAMANOVA/

Sənsiz bu dünyada neyliyəcəm mən,
Məni tək qoyub gedirsən, ata.
Necə razıoldun axı buna sən,
Mənim dərdim var, dinlə, ay ata.

Yalnızam mən, yoxdur heç kimim,
Bir sən idin, sən də qoyub getdin.
Mənim dözmür axı buna ürəyim,
Geri qayıt ata, tez qayıt geri.

Bakının hər yerində görünür izin,
Sənlə keçirdiyim sənli günlərim.
Kaş sənlə yaşayıb, sənlə öleydim,
Sənsizlik acısı çəkməzdim, ata.

Ruhun şad olsun, ey əziz atam,
Səni unutmaz, bu kiçik balan.
Səni kim unutsa da, mən nutmaram,
Səni çox sevirəm, rahat yat, ata.