Bataqlıqdan çıxara biləcəyimiz uşaqların sinəsindən itələməyin

 PƏRİŞAN MUSAZADƏ

Hər gün bir uşağın pis xəbərini eşidirik. Tam ayılmamış, arxasınca növbəti üzücü xəbər. Hər kəs qınayır hər kəs ağzına və ağlına gələni yazır. Biri deyir direktor, biri deyir ana, biri deyir ögey ata, biri deyir məktəb uşaqları...

... Nə çox insan var, məhkum edəcəyimiz, elə deyilmi? Bəs, biz dönüb də niyə bu qədər qəddar toplum olduğumuza baxdıqmı? Və ya "Zəmanə dəyişib, indiki uşaqlar çox pis tərbiyə alır ", deyəcəyimizə keçmişə baxdıqmı? Yox, baxmadıq.

...Geriyə gedirəm, illər öncə tanıdığım bir qız, hələ 4-cü sinifdən başlayan bir həyat... Məktəbin əlaçısı idi, tədbirlərin gözü. Hər önəmli işlərdə müəllimləri tərəfindən ilk seçilən, gözəl piano çalan, şahmatda hər zaman birinci olan, rəsmə gedən və hər yerdə seçilən qıvrım saçlı qız. Bir tək şey çatmırdı həyatında - atası yox idi. Və məktəbin qapısından girdiyində küçümsənən, əl çalınaraq "yetim gəldi, xoş gəldi, bəs niyə əliboş gəldi?" deyə sinif yoldaşları tərəfindən hər gün həyatı zəhərə dönən bir qız...

Amma oxudu, özünə, cəmiyyətdə bir yer tutdu, güclü olmağı seçdi. Yenə də içindəki insan sevgisini öldürmədi... Niyə, bilirsiniz? Çünki anladı ki, həyatda içi kinlə dolan insanlardan daha önəmli nələrsə var.

Biz sürüklədik bu uşaqları cəhənnəmə, biz bu qızı pəncərədən atdıq, biz bu uşaqlara təcavüz etdik. Hər kəs Qıvrım saçlı qız kimi güclü olmur, ƏZİZLƏRİM. Bir gün içində Elina olur, bir gün Arzu, bir gün Sevinc ... Zəiflər olur. Əlindən tutub bataqlıqdan çıxarda biləcəyimiz uşaqların sinəsindən itələməyin. Onların bizlərə ehtiyacı var. Ömrüm yetənə qədər GÜCLÜ QIZLAR YAŞADACAM . Ömrüm yetənə qədər hər yıxılan uşağın əlindən tutacam...