SƏSSİZ ÇIĞIRTILAR...

ARZU ZEYNALLI

Еhe..hе...heyyy..y..y…!!! Хеyri yохdur... Səsimizə səs verəsi halda deyil. Yad nəfəsdən bulanan ürəyinin hayındadır Laçın...

Hər il zorlanır, hər il hamilə qalır... Amma doğub qurtarmaq istəmir Laçın. Düşmənlərin hesablamasına görə, hər il may ayında Laçının döğmaq vaxtıdır. Amma hər doğuş vaxtı yaxınlaşanda qəhərdən, hiddətdən, həsrətdən Laçında açılış olur. Ölü doğur Laçın...

Bu cür doğuş erməniləri nə qədər kədərləndirirsə, Laçını bir o qədər rahatlandırır. Axı o, erməni doğub böyütmək, onu qoynunda bəsləmək, ona döşündən su verib, çörəyindən dadızdırmaq istəmir…

Laçının axırıncı dəfə doğub bələdiyi, başı üstündə layla oxuduğu övladlarının yaşları indi еlə Laçının işğal yaşındadır. О müdhiş günü indi də xatırlayır Laçın - …Yeni doğulan körpələrinin göbəklərini elə təzəcə kəsib bələmişdi, təzəcə buz kimi suyundan üzünə çiləyib, təmiz havasından üzünə üfüləmişdi, təzəcə məşhur laylasına başlamışdı ki…

...Laçın yad, murdar nəfəsdən boğulduğu vaxtlarda da övladlarını bircə dəfə də olsun yaddan çıxarmır. Hər il may ayında başındakı mamır bağlamış qara şalı ilə üzünü örtür, hönkürür, laylaya bənzər ağı deyir, beləcə doğuluşunda şahidi olduğu sonuncu övladlarının yaşını, bəlkə də yasını qeyd edir…

Səsinə səs verəcək Xocalıya, Şuşaya, Xankəndinə, Xocəvəndə, Kəlbəcərə, Ağdama, Cəbrayıla, Füzuliyə, Qubadlıya, Zəngilana tərəf boylanmağa da ürəyi gəlmir. Bilir ki, onlar da hər il zorlanır, hər il hamilə qalır və hər il ölü doğurlar...