Payızın oğlan çağında, gecə saat birdə əlinə qələm alıb bir şair eloğlun haqqında ürək sözlərini yazmaqdan gözəl nə ola bilər ki? Şair! Bu dörd hərfdən ibarət sözün məsuliyyətinin fərqinə varmayıb, bu sözü öz adıyla yanaşı eşitmək istəyən çox şeir yazanları görmüşük. Amma əlahəzrət Zamanın sınaqlarından o tərəfə keçə bilmədiklərindən şeir kitablarından başqa təsəlli yerləri qalmayıb. Şeir qəlibindən yetərincə istifadə etsələr də şeirin müqəddəsliyindən pay ala bilməyiblər. Şairlik nə peşə, nə də ki sənət deyil. Şair olmaqçın anadan şair doğulmalısan. Əbəs yerə Qurani Kərimin ən böyük surələrindən biri “Şairlər” surəsi adlanmır axı. Şairlik bəlkə də İlahinin ən çox sevdiyi bəndələrinə bəxş etdiyi bir ənamdır. Elə bir ənam ki, kimə nəsib olarsa hər iki dünyanın gözəlliklərini tərənnüm etmək xoşbəxtliyini yaşaya bilir. Şair həm də carçı, haqdan xəbər verən bir haqq yolçusudur və hər bir şairin son ünvanı rəhmətlər adasıdır...