Gözləmirdik... Boynumuza alaq...

ÜLVİYYƏ ABIŞOVA

Qarabağ bizimdir - bilirdik, əbədi ermənidə qala bilməz - bilirdik, bu torpaqlar alınmalıdı - bilirdik...

Qarabağ problemi bir Domokl qılıncı kimi başımızın üzərində dururdu, hər bir azərbaycanlıda şüuraltı belə olsa, bir natamamlıq sindromu vardı - Qarabağ ermənidədi, işğaldadı, həll olunmayan problemimiz var... Bunları bilirdik... Qələbə bizim olmalıdı - bilirdik... Nə zaman?! Burda qəribi ağlamaq tuturdu... İnanmırdıq bu tezliklə - yazmaq istədim... Tez deyil əslində, sözdə asan 30 ildən çox davam edən bir porblem... Bəli, 30 ildən çox davam edən bir dərdin bitməsini, həll olunmasını, Şuşanın, Xocalının, Xankəndinin geri alınacağını bizim görəcəyimizə inam günü-gündən azalırdı... Gözləmirdik... Boynumuza alaq...

Şəhidlərimiz, qazilərimiz, əskərlərimiz hesabına oldu - doğrudur. Lakin əsgər "vur" əmri gəlmədən vura bilməz. O əmri verən lazım. O əmri verən Ali Baş komandan oldu. Haqqını vermək lazım. O əsgərə "vur" əmri verə bilmək üçün də o əmri bizə qarşı olan böyük güclər önündə siyasi arenada hüquqi cəhətdən əsaslandırıb, davamızın haqq davası olduğunu isbat etmək üçün zəmin yaradan, vuranda da vura bilmək üçün hərbi qüvvələrimizi gücləndirən də dövlət başçısı oldu. Qarabağı geri alan sərkərdənin adı tarixə yazılacaqdı. Yazıldı...

Ağrılıdı-acıdı, lakin qürurludu, şəhidlərimizin qanı əbəs axmadı. Ölüm haqdı. Onların ölümü, şəhadəti Dövlətin qorunmasına, Vətənin işğaldan azad olmasına xidmət etdi. RUHUNUZ ŞAD OLSUN, VƏTƏN OĞULLARI!!! Sizlərin hesabına uğrunda şəhid olduğunuz Vətən torpaqlarını geri alıb, bütövlüyünü bərpa etdik... Hər zaman sizlərə Borcluyuq, hər zaman ağlımızda olmasa da, hər zaman dilə gətirməsək də - Borcluyuq...