...Və Prezident İlham Əliyevdən növbəti “ustad dərsi”

QƏNİRƏ PAŞAYEVA
/MM-nin Mədəniyyət komitəsinin sədri Qənirə Paşayeva/

 

 

 

 

Minsk qrupu həmsədrləri üç on illik boyunca, demək olar, faydasız səfərlərinə haqq qazandırmaqçün hər hansı cəhddə bulanmağın belə yararsız olduğunu anındaca qəbul etdi. O Minsk qrupu əvvəl-axır rəsmən buraxılacaq, həmsədr ölkələri təmsil edən diplomatlar xidmətdən uzaqlaşacaq və s. amma bu qrupun diplomatiya tarixinin ən uzunmüddətli və uğursuz missiyalarından biri kimi tarixə düşəcəyi şəksizdir. Bizim Qarabağda aldığımız yaralar sağalacaq: şəhərlərimizi bərpa edəcək, torpağımızı havalandıracaq, bağımızı yaşıllandıracağıq. ATƏT Minsk qrupu həmsədrlərininsə Ağsaçlı Tarixin, İlahinin ədalət mühakiməsindən iki dünyada qurtulmaq şansı olmayacaq. Onlar Azərbaycan xalqının yaddaşında, tarix şüurunda, dünya diplomatiya tarixində arzuolunan şərəfli yeri qeyb edib... Bu missiyanın uğursuzluğu yalnız Ermənistanın ərkəsöyünlüyü ilə bağlı deyil, bu həmsədr ölkələrin məqsədyönlü uğursuzluqda maraqlı olması ilə bağlıdır, desək yanlış olmazdı. Necə ola bilər ki ATƏT-in Minsk qrupu həmsədrlərinin birindən, demək olar, 90 faiz, digər ikisindən qismən asılı olan cırtdan Ermənistan onların sözünü uzun illər boyu yerinə yetirməyə bilsin?! Ən sadəlöhv insan belə buna inanarmı? Ona görə də, dövlət başçısı haqlı olaraq, ATƏT Minsk qrupunun işinə öz iradlarını həmişə bildirib, bu dəfəki münasibət də istisna təşkil etmədi. Cənab Prezident nitqini bu sözlərlə bitirdi: “Bununla, mən sözlərimi yekunlaşdırıram ki, sizi dinləyim, çünki buraya gəlmək sizin ideyanız idi. Bunu bir daha kameralar qarşısında deyə bilərəm. Mən Minsk qrupunu səfərə dəvət etməmişəm. Lakin mənə məlumat verəndə ki, Minsk qrupu gəlmək istəyir, dedim gəlsinlər, etiraz etmirəm. Bəlkə onların mənə sözləri var. Əgər siz bunu kamera qarşısında söyləmək istəyirsinizsə, buyurun. Əgər istəmirsinizsə, mən onlara deyim getsinlər. Necə istəsəniz. Buyurun, sizi dinləyirəm”. Və ATƏT-in Minsk qrupu həmsədrlərinin haqq etdiyi bu sözlərdən sonra ağla gələn ilk sual bu olar: Dünyanın ən qonaqpərvər ölkələrindən birinin lideri “Mən Minsk qrupunu səfərə dəvət etməmişəm” deməyə nə vadar edir? – Bəli, bu cavabı Minsk qrupu özü öz işi ilə haqq etdi. Uzun sürən etibarsızlığın bir son nöqtəsi, nidası olmalıydı əzəl-axır. Biz dünyanın üç böyük ölkəsinin həmsədr sifəti ilə 28 ilə həll edə bilmədiyi işi 44 gün içində çözdük! Buna Azərbaycan Dəmir Yumruğu deyərlər! O yumruq ki uzun illər ərzində işğalçının başına enməsinin qarşısını məhz vasitəsiz vasitəçilər, sülh yarada bilməyən “sülhyaradıcı”lar alıb. Azərbaycanın sülhə sadiqliyini, qan tökülməsində maraqlı olmadığını başa düşməkçün diplomat olmağa, böyük dövlətin təmsilçisi olmağa ehtiyac yoxdur. Bununçün sadəcə vicdanlı olmaq və vicdanın səsini ifadə etmə cəsarətinə sahib olmaq yetərlidir. Doğrudur, biz ölkə olaraq çox əziyyətlər çəkdik, itkilərimiz çox oldu, lakin bizi inandırmağa, “müharibə yox, sülh yolu” sofizmi ilə, Ermənistanın işağl etdiyi torpaqlarda möhkəmlənməsinə münbit ortam yaratmış dövlətlərin, o cümlədən Ermənistanın özünün itirdikləri də az olmadı. ATƏT-in Minsk qrupu, bu vəsilə ilə  həmsədrlər və ATƏT özü etibarını sarsıtmış oldu. Əgər Ermənistan və ikilistandartlardan əl çəkə bilməyənlər, işğalçı ilə işğala məruz qalanı illa da bərabər tutanlar sonuc etibarı ilə öz istəklərinə nail ola bilmədisə, bu bir daha, kimin daha çox itkiyə mərzu qaldığını və İlahi Ədaləti ifadə və təcəssüm etdirmiş olur...

 

    

Bölgədə yeni reallıqlar yaranıb. Bəli məhz yeni və məhz reallıqlar – işğalçı tarixi zərbəsini alıb, onun qalib ədası sıfırlanıb, əsl qalibin kim olduğu Gün kimi aydın olub. Vasitəsiz vasitəçilərin içüzü təkzibolunmaz şəkildə müəyyənləşib. Və ATƏT-in Minsk qrupu həmsərdlərinin Azərbaycana son səfərindən ötən bir il ərzində bölgə və dünyadakı durum elə dəyişib, artıq yeni istilahlara, yeni istinadgahlara, yeni yanaşmalara ehtiyac var. Qalib Azərbaycan ədalətli sülh üçün xahiş etmir, işğalçılığın durdurulması üçün müraciət etmir. Minsk  qrupu həmsədr ölklərinin liderləri “münaqişənin hərbi həlli yoxdur” iddiasında israr etsə də, Azərbaycan, mövcud ortamda bunu məhz hərbi-siyasi vasitələrləyolun alternativlərin ən yaxşısı olduğunu sübut etdi. Çünki işğalçı hüquqtanımaz, sülhbilməzdi. Çünki Ermənistanı “qalib ədası”nda saxlamaqda maraqlı güclər vardı...

“Status-kvo” Azərbaycan Ali Baş Komandanının iradəsi ilə, məhz hərbi-siyasi yolla, xalqımızın həmrəyliyi, dövlət-xalq birliyi və əlbəttə, Azərbaycan əsgərinin şücaəti sayəsində dəyişdirilib!

Hesablaşmalıdırlar!

Hesablaşacaqlar!

 

 

Biz deyəndə ki BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasının qətnamələrinə, ATƏT-in qərarlarına, digər beynəlxalq təşkilatların qərarlarına sayğı duyun, siyasi lallıq, korluq və karlıqdan başqa bir “cavab” görmədik.

Biz vurğulayanda ki Minsk qrupunun həmsədr ölkələri BMT Təhlükəsizlik Şurasının daimi üzvüdür – Ermənistan qoşunlarının çıxarılmasını tələb edən 4 qətnamənin icrası onlarçün vacib olmalıdır – diplomatik susqunluqdan ötə bir “cavab” görmədik.

 

 

Deyəndə ki beynəlxalq vasitəçi olan ölkələrin hər biri öz imkanlarından, potensialından istifadə edərək Ermənistana ciddi sanksiyalar tətbiq edə bilər, ən azı, Ermənistanı işğal etdiyi əraziləri tərk etməyə çağıra bgilər, ancaq siyasi kələf gördük, minbir aldatmaca ilə qarşılaşdıq. “Heç olmazsa, işğalçı nəzarət etdiyi ərazilərin kiçik hissəsindən çıxsın, bu da danışıqlar yoluna inamı gücləndirsin” – “cavab” = “0”... 

Buradan hansı sonuca varırıq? – Münaqişənin dondurulması, daha doğrusu, dondurulmuş kimi görünməsi vasitəçiləri qane edib. 

 

 

Yekun: Minsk qrupunun mandatının gələcəyi tam şübhəlidir və Azərbaycanla illa da razılaşdırılmalıdır.

Nəhayət, sonda: belə bir məşhur söz var: Qalibləri mühakimə etmirlər. Biz qalibik! Və biz öz qalib mövqeyimizdə belə mühakimədən daha çox mükaliməni tərcih edirik. Biz əsl qalib duruşu ilə saxta “qalib ədası”nın fərqini nümayiş etdiririk.

 

Biz Azərbaycanıq!