Uşağa yazıq, bizə yazıq, cəmiyyətə yazıq...
Acığını o uşaqdan çıxdı, öz həyatını məhv etmək bahasına...
Gecə videoya baxdım... Adətən zorakılıqla bağlı videolardan, kadrlardan qaçıram. Lakin burda söhbət azyaşlı uşaqdan gedirdi. Və eşidən andan fikirləşirdim ki, bu necə məşqçidi, ayarını bilməyib, məşqdə uşaq ölüb.
Baxdım - sivil bütün qaydalar, qanunlar keçdi mənim üçün arxa plana. Bu, bir uşaq üzərindən həyatının bütün ağrı-acısını, əsəbini, incikliklərini, çatışmazlıqlarını - bir sözlə, həyatda yaşadığı bütün neqativlərin acığını çıxmaq idi... Bu, qəsd idi... Bu, anormaldı... Bu, uşağı bilərəkdən öldürməkdir... Bu, dəhşətdir...
Bu, işin görünən tərəfi. İşin məni daha çox yandıran tərəfi - valideynlər... Zənn eləmirəm ki, bu "məşqçi" birdən-birə belə vəhşiyə dönüb. İllah ki uşaqlarla davranışında anormallıqlar olub. Valideynlər heçmi hiss etməyiblər ki, uşaqlarını etibar etdikləri kəs uşaqlarla, yumşaq desək, kobud rəftar edir. Valideynlər kaş ki, biraz diqqətli olsalar. Az, biraz. O zaman inanın ki, belə vəhşiliklərin şahidi olmarıq...
O qatil də zamanında yəqin ki, özü də qurban olub. Və bu gün həyatının acığını o uşaqdan çıxdı, öz həyatını məhv etmək bahasına. Birisi də çıxıb onu öldürsə, təəccüblənmərəm...
Bir də bütün işlərdə hazır dayanan malakeşlər var, işi malalasınlar. O qatilin yaxının da, ki deyir, -"idmandı da, qol da sınar, ayaq da sınar" və sair cəfəngiyyat - ürəyimdən keçənləri yazmayım. Zatən hər kəs anladı.
Uşağa yazıq, bizə yazıq, cəmiyyətə yazıq...